کد مطلب:164569 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103

در بعضی از اختلافات در تقدم و تأخر شهداء است
بدان كه مشهور آن است كه اول چند نفر از اصحاب آن حضرت، شربت شهادت نوشیدند، پس از آن حر آمده وبه مبارزت پرداخت تا این كه شهید شد. و اول، اصحاب شهید شدند. از آن پس بنی اعمام و نوادگان اعمام، مانند اولاد عقیل و مسلم و جعفر و عبدالله بن جعفر. پس از ایشان، برادرزادگان كه اولاد امام حسن باشند شهید شدند. از آن پس، برادران شهید گشتند. از آن پس، اولاد آن جناب به میدان رفتند و شهید شدند. و لیكن سید بن طاووس در ملهوف گفته كه:


علی اكبر پیش از شهداء بنی هاشم شهید شد. [1] .

و ابی مخنف گفته كه:

عباس در روز نهم محرم شهید شد. [2] .

و شیخ مفید و سید رضی الدین بن طاووس و ابن نما گفته اند كه:

چون تشنگی بر امام حسین غلبه نمود، پس سوار شد و به جانب آب تاخت. و حال این كه عباس در پیش روی آن جناب بود، پس لشكر عمر در میان این دو برادر حایل شدند پس ملعونی از قبیله ی بنی دارم تیری انداخت كه بر حنك [3] حضرت سیدالشهداء آمد. پس آن جناب آن تیر را كشید و دست خود را در زیر حنك خود گذاشت تا دو كف آن جناب پر شد و انداخت و می گفت: بار خدایا! من شكایت می كنم به سوی تو، آنچه را كه به پسر پیغمبر تو رسید، پس عباس را از او جدا كردند و دور او را گرفتند تا این كه او را كشتند. و متولی قتل او زید بن ورقاء حنفی و حكیم بن طفیل بود، بعد از این كه جراحات زیاد به او وارد آوردند. پس حسین برای برادر گریست گریستن شدیدی. [4] . مؤلف گوید كه روایت شیخ مفید اقرب و اوثق و اقوی و اصح می باشد.


[1] بنگريد به: الملهوف:166 و 167.

[2] بنگريد به: مقتل ابومخنف:60 - 57.

[3] حنك: كام دهان، سغ.

[4] الارشاد 109:2، الملهوف:170، مثير الاحزان:70 و 71.